Som, Ken en natuurlijk weer eng vs nl.
Blijf op de hoogte en volg Floris
20 Maart 2015 | Laos, Ban Thôngchai-Tai
Som, Ken en natuurlijk weer eng vs nl.
Na weer een verschrikkelijke busrit (zon 10 uur), kwamen we aan in het regenachtige Hanoi. Aangezien het niet leuk is als we in één keer goed lopen naar ons hostel, kozen we er deze keer voor om zon veertig minuten om te lopen. Het mooiste was nog dat de busstop 5 minuten van ons hostel was... Wij liepen echter ver de drukke stad in...
Omdat het weer niet top was en er ook niet heel veel te doen is in Hanoi, kozen we er voor om de diezelfde avond meteen naar Sapa te gaan (sapa staat bekent om de mooie rijstvelden, die zijn gebouwd als een trap in de bergen, google maar). We boekten een tour waarbij we twee trekkingen zouden doen en 1 nacht zouden slapen in een guesthouse in de bergen.
De volgende ochtend kwamen we aan in het mistige Sapa. We zagen de bui al hangen (letterlijk) en dachten dat het alleen maar mistig en regenachtig zou blijven. We hadden echter geluk! Al snel trok de bewolking weg en daar was het zonnetje.
De eerste trekking was top. We hadden een leuke groep en onze gids, genaamd Som, sprak goed engels en was heel erg grappig. Ze vond vooral Loulou (Luc) interessant. Na zon 6 uur te hebben gelopen, kwamen we aan in het guesthouse. Hier werd heerlijk voor ons gekookt en de mensen waren erg vriendelijk. De bewoners vonden ons erg leuk denk ik, want ze bleven ons maar happy water (rijst wodka) aanbieden. Ook de kindjes waren blij met onze komst. Twee kleine mannetjes bleven maar bij mij zitten, omdat ze graag wat spelletjes wilden spelen op mijn telefoon. Nadat de kinderen naar bed werden gestuurd (zonder mijn telefoon), was het tijd voor een kaartspelletje (met een beetje happy water). Omdat iedereen best wel moe was, gingen we vroeg liggen onder de heerlijke dekentjes (ik had er zes voor mezelf en ze waren echt genieten. Ik zou er zo eentje meenemen als het kon).
De volgende ochtend was het erg mistig en regende het wat. Ondanks het slechte weer was de tocht weer erg leuk. Luc, die de dag ervoor al was gevallen, zat nu te hopen dat ik onderuit zou gaan. Gelukkig gebeurde dit niet en was luc weer de sjaak (die gleed vol in de modder naar beneden). Som vond dit natuurlijk erg leuk en bleef de hele reis hierom lachen.
Na twee leuke dagen was het tijd om terug te gaan naar Hanoi, want daar wachtte al weer de volgende tour op ons. In ons hostel hadden we namelijk ook al een tourtje geboekt naar halong Bay (jaja op de partyboot). Na een korte nacht stapten we al weer in de bus, op weg naar halong Bay.
Ondanks de mist was het uitzicht prachtig. De kenmerkende rotsachtige eilanden doemden op uit de mist en dit zorgde voor mooie beelden. Ook nu hadden we weer een top gids, genaamd Ken. Ken was echt super aardig en had veel verstand van de grotten rond Halong Bay. Nadat Ken ons had rondgeleid door wat grotten (deze leken heel erg op de grotten die we hebben gezien in het national park), gingen we kayaken door halong Bay. Na een uurtje te hebben rondgedobberd, kwamen we op het idee om van de partyboot te gaan springen (zon 5 meter... Niks vergeleken bij onze sprong van 10 meter tijdens canyoning, maar toch weer leuk om te doen).
Het water was niet heel koud, maar de warme douche die volgde deed ons toch goed.
Omdat we op een partyboot zaten, moest er die avond verplicht een feestje worden gevierd (vonden wij natuurlijk erg vervelend). Na deze top dag was het tijd om te gaan slapen.
De volgende ochtend gaf Ken nog een showtje "hoe maak je een springroll" (daarna mochten wij het zelf proberen... Ging nog redelijk) en daarna was het al weer tijd om terug te gaan naar Hanoi.
Aangezien onze grote vrienden uit Newcastle ook weer in town waren, hebben we weer even met ze afgesproken en een potje England vs Netherlands gespeeld.
De volgende ochtend zijn we nog naar het mausoleum van Ho Chi Minh gegaan. Dit was een hele bizarre ervaring. Om binnen te komen moet je door een detectiepoortje lopen en langs de weg richting het mausoleum staan heel veel soldaten. Eenmaal binnen zijn er nog meer soldaten en om Ho Chi Minh zelf staan ook nog eens vier soldaten. Ondanks dat het er raar uit zag, konden we het wel waarderen. Al deze soldaten laten namelijk wel zien hoeveel het volk om hem geeft.
In de middag vertrok onze 28 uur durende bus naar Laos. Meer verhalen over de avonturen daar, komen de volgende keer.
Adios
Na weer een verschrikkelijke busrit (zon 10 uur), kwamen we aan in het regenachtige Hanoi. Aangezien het niet leuk is als we in één keer goed lopen naar ons hostel, kozen we er deze keer voor om zon veertig minuten om te lopen. Het mooiste was nog dat de busstop 5 minuten van ons hostel was... Wij liepen echter ver de drukke stad in...
Omdat het weer niet top was en er ook niet heel veel te doen is in Hanoi, kozen we er voor om de diezelfde avond meteen naar Sapa te gaan (sapa staat bekent om de mooie rijstvelden, die zijn gebouwd als een trap in de bergen, google maar). We boekten een tour waarbij we twee trekkingen zouden doen en 1 nacht zouden slapen in een guesthouse in de bergen.
De volgende ochtend kwamen we aan in het mistige Sapa. We zagen de bui al hangen (letterlijk) en dachten dat het alleen maar mistig en regenachtig zou blijven. We hadden echter geluk! Al snel trok de bewolking weg en daar was het zonnetje.
De eerste trekking was top. We hadden een leuke groep en onze gids, genaamd Som, sprak goed engels en was heel erg grappig. Ze vond vooral Loulou (Luc) interessant. Na zon 6 uur te hebben gelopen, kwamen we aan in het guesthouse. Hier werd heerlijk voor ons gekookt en de mensen waren erg vriendelijk. De bewoners vonden ons erg leuk denk ik, want ze bleven ons maar happy water (rijst wodka) aanbieden. Ook de kindjes waren blij met onze komst. Twee kleine mannetjes bleven maar bij mij zitten, omdat ze graag wat spelletjes wilden spelen op mijn telefoon. Nadat de kinderen naar bed werden gestuurd (zonder mijn telefoon), was het tijd voor een kaartspelletje (met een beetje happy water). Omdat iedereen best wel moe was, gingen we vroeg liggen onder de heerlijke dekentjes (ik had er zes voor mezelf en ze waren echt genieten. Ik zou er zo eentje meenemen als het kon).
De volgende ochtend was het erg mistig en regende het wat. Ondanks het slechte weer was de tocht weer erg leuk. Luc, die de dag ervoor al was gevallen, zat nu te hopen dat ik onderuit zou gaan. Gelukkig gebeurde dit niet en was luc weer de sjaak (die gleed vol in de modder naar beneden). Som vond dit natuurlijk erg leuk en bleef de hele reis hierom lachen.
Na twee leuke dagen was het tijd om terug te gaan naar Hanoi, want daar wachtte al weer de volgende tour op ons. In ons hostel hadden we namelijk ook al een tourtje geboekt naar halong Bay (jaja op de partyboot). Na een korte nacht stapten we al weer in de bus, op weg naar halong Bay.
Ondanks de mist was het uitzicht prachtig. De kenmerkende rotsachtige eilanden doemden op uit de mist en dit zorgde voor mooie beelden. Ook nu hadden we weer een top gids, genaamd Ken. Ken was echt super aardig en had veel verstand van de grotten rond Halong Bay. Nadat Ken ons had rondgeleid door wat grotten (deze leken heel erg op de grotten die we hebben gezien in het national park), gingen we kayaken door halong Bay. Na een uurtje te hebben rondgedobberd, kwamen we op het idee om van de partyboot te gaan springen (zon 5 meter... Niks vergeleken bij onze sprong van 10 meter tijdens canyoning, maar toch weer leuk om te doen).
Het water was niet heel koud, maar de warme douche die volgde deed ons toch goed.
Omdat we op een partyboot zaten, moest er die avond verplicht een feestje worden gevierd (vonden wij natuurlijk erg vervelend). Na deze top dag was het tijd om te gaan slapen.
De volgende ochtend gaf Ken nog een showtje "hoe maak je een springroll" (daarna mochten wij het zelf proberen... Ging nog redelijk) en daarna was het al weer tijd om terug te gaan naar Hanoi.
Aangezien onze grote vrienden uit Newcastle ook weer in town waren, hebben we weer even met ze afgesproken en een potje England vs Netherlands gespeeld.
De volgende ochtend zijn we nog naar het mausoleum van Ho Chi Minh gegaan. Dit was een hele bizarre ervaring. Om binnen te komen moet je door een detectiepoortje lopen en langs de weg richting het mausoleum staan heel veel soldaten. Eenmaal binnen zijn er nog meer soldaten en om Ho Chi Minh zelf staan ook nog eens vier soldaten. Ondanks dat het er raar uit zag, konden we het wel waarderen. Al deze soldaten laten namelijk wel zien hoeveel het volk om hem geeft.
In de middag vertrok onze 28 uur durende bus naar Laos. Meer verhalen over de avonturen daar, komen de volgende keer.
Adios
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
