Het mooie Kampot en het mysterie van de kapotte sc

Het mooie Kampot en het mysterie van de kapotte scooters (dag 19/20/21):

Na een korte rit in een volgepropte minivan kwamen we aan in Kampot. Onderweg naar Kampot zagen we al hoe mooi deze provincie is. We wilden dan ook zo snel mogelijk wat ondernemen en boekten een sunset/fireflies Mekong Tour voor diezelfde avond.
Hoe mooi de Mekong daadwerkelijk is, werd ons wel duidelijk tijdens deze tour. Met de ondergaande zon, zwaaiende kindjes en een uitzicht waar je u tegen zegt, dobberden we op de Mekong. Om de zoveel tijd kwamen er groepjes witte vogels langs de boot vliegen, die langzaam weer verdwenen in de rood/oranje gloed van de lucht. Na de schitterende zonsondergang waren de nachtdieren aan de beurt om de show te stelen. Vanaf het moment dat de zon onderging sprongen er allemaal visjes uit het water, die weer de prooi waren voor de rondvliegende vleermuizen. Een bizar schouwspel om te zien, maar wel heel bijzonder. Ook de fireflies die in een klein struikje zaten, konden er wat van. De kleine vonkjes in het struikje waren zo bizar dat we dachten dat er misschien een verdwaalde kerstverlichting was aangesloten.
Na de fireflies was het tijd om terug te gaan. Met een sterrenhemel boven de boot en bliksem boven de bergen, dreven we weer terug naar Kampot.
Na zo"n avontuur zou je denken dat we heerlijk hebben gedroomd over mooie riviertjes en springende visjes. De malariapillen gooiden echter weer roet in het eten en de raarste dingen werden gedroomd (ik droomde over witte konijntjes die ik had gekocht en luc dat die een vleesetende bacterie in zijn voet had zitten).

De baas van het hostel waar we in zaten, raadde ons aan om met een scooter het gebied te gaan verkennen. De volgende morgen huurden we dan ook twee scooters en gingen op pad. In het begin was het best wel eng om op een scooter te rijden, Luc en ik hadden namelijk niet echt ervaring met een scooter (naja luc had wel een scooter, maar na twee keer rijden gooide hij er diesel in... einde scooter ervaring luc).
Gelukkig zijn er hier niet echt regels op de weg. De enige regel is volgens mij: als je iemand inhaalt dan toeteren, haal je niemand in... Dan ook).

Toeterend en al gingen we op pad. De eerste bestemming was Kep. Een mooi strandplaatsje zon 40 km van Kampot. Na Kep gingen we naar "secret lake". Om daar te komen moet je echt een flink stuk door het binnenland rijden over hobbelige zandweggetjes. De rit was fantastisch, overal waar je keek waren groene rijstvelden en langs de weg stonden allemaal vriendelijke mensen. Met gebarentaal (wat de mensen erg grappig vonden) maakten we duidelijke dat we naar secret lake wilden. Na zon 40 minuten te hebben gereden, kwamen we aan bij een gigantisch meer omringd met bomen. Bij secret lake kwamen we er ook achter dat luc zijn scooter twee keer zoveel benzine verbruikte als mijn scooter. Gelukkig stonden er langs de weg een paar kraampjes die Pepsi flessen (gevuld met benzine) verkochten.

Na secret lake zijn we nog naar wat grotten gegaan en daarna was het al weer tijd om richting het hostel te gaan. Na zon 10 minuten rijden, begaf mijn scooter het en stonden we langs de weg ergens tussen Kampot en Kep. Gelukkig stond er een nummer op de achterkant van de scooter die we konden bellen als we hulp nodig hadden. Het gesprek met de scooterverhuurder verliep erg soepel... Hij bleef heel snel Cambodjaans tegen mij praten en ik stond in de wind Engels tegen hem te praten. Na twee minuten Cambodjaans te hebben gehoord zei die OK en hing op... Op een of andere manier had hij mij begrepen en na zon 15 minuten reed er een jeep naar ons toe. Wat er toen gebeurde was misschien het grappigste moment van deze reis. Uit de grote jeep sprong een heel klein mannetje, die keihard aan het lachen was. Hij liep (meer rennen, we denken dat die ADHD heeft) naar ons toe en ging weer hard lachen. Toen zei die 6 keer telephone, telephone, wind, wind en begon weer te lachen. Vervolgens schroeft hij de scooter open, zet een slangetje weer vast (waarschijnlijk los gegaan door alle hobbels) en start de scooter. Daarna rent die weer lachend naar zijn auto en roept door het raam weer 5 keer telephone, wind wind, en weg was die.

Na deze mooie ontmoeting met de grootste koning tot nu toe, reden we lachend naar het hostel toe. Die nacht zijn we nog opgestaan om 3 uur om barca- man city te kijken (gelukkig was de eerste helft het meer dan waard).

De volgende dag boekten we weer de scooters, want nu wilden we naar phnom bokor (mooie berg in de buurt van Kampot). Omdat de scooter van luc zoveel benzine slurpte, wilde we een andere scooter. De nieuwe scooter was er binnen 5 minuten en op de scooter zat het telephone wind wind mannetje. Je raadt het al: hij ging weer keihard lachen en riep weer een paar keer telephone en wind. Toen het mannetje weg was,startte luc de scooter, maar deze deed het niet... Dus de scooter weer omgeruild en eindelijke konden we op pad.

Phnom bokor ligt in een natuurpark en de kwaliteit van de wegen binnen dit natuurpark was fantastisch. De weg naar het topje van de berg was echt genieten. Overal waar je keek zag je bos/jungle en er was niemand op de weg. Eenmaal boven zijn we nog naar een waterval gegaan en hebben we van het mooie uitzicht genoten. Nadat de scooter zoals gebruikelijk kapot was gegaan en weer was gemaakt door een bewaker, begon het echte hoogtepunt van de dag! De terugweg naar de onderkant van de berg was namelijk fantastisch. We reden met de jungle om ons heen door de mist bergafwaarts. De geluiden uit de mooie jungle gecombineerd met de mysterieuze mist zorgden voor een speciaal gevoel.

Met deze mooie gebeurtenis nog vers in onze gedachten, was het tijd om gedag te zeggen tegen Cambodja en hoi te zeggen tegen Vietnam (maar daar de volgende keer meer over).

Adios